برداشت غلط غیرمقلدین ازگفتار ائمه

  «ممّــــــــــا أعجبنـــــی.!!!»
قال أبو حنیفة لأبی یوسف: والشافعی للربیع: وأحمد لولده عبد الله: ومالک لابن القاسم: إذا صح الحدیث فخذ به واترک قولی فظنّ الخوارج و العامیُ  أن الکلامَ له ! 
وهذه هی الطامة !!!

      بسیـــــار درشگفتـــــم 
امام ابوحنیفه رحمه الله به ابویوسف،
وامام شافعی رح به ربیع ،
وامام احمد رح  به فرزندش عبدالله ،
وامام مالک به ابن قاسم خطاب کرد.
«هرگاه حدیث صحیح بود آنرا برگزین وگفتارمرا رها کن» 
خوارج و عوام الناس پنداشتند که این قول ایمه (ٳذا صح ..)  ،خطاب به آنها است.!مصیبت بزرگ همین نفهمی وکودنی  است.

(نه محقق بود نه دانشمند/.
چهارپایی براو کتابی چند/)
ذلک یُفهم من قول الإمام أحمد : “خذوا من حیث أخذنا” أن المخاطب بکلامه تلامیذه کالبخاری وأبی داود والمروزی ونحوهم حال آنکه ازگفتار امام احمد اینگونه مفهوم می شود که: بگیرید ازهمان منبعی که ما گرفته ایم.قطعا مخاطب کلام وی ،شاگردان برجسته اش مانند امام بخاری ،ابوداؤد ،مروزی وأمثال ایشان هستند (نه هرابجد خوان وبیسواد) بدلیل أن الإمام أحمد منع من أن یفتی الرجل حتى یحفظ أربعمائة ألف حدیث.
بدین جهت که امام احمدرح فرموده است:تازمانی که مرد چهارصد هزار حدیث را حفظ نکرده است اجازه فتوی دادن را ندارد.
إذا قال: لک أحد مجتهدی زماننا من أدعیاء السلفیة .

” قال الإمام أحمد بن حنبل : خذ من حیث أخذنا

فقل له: هو قال أیضا: لا یفتی إلا من حفظ ۴۰۰ ألف حدیث

فهل تحفظها أنت أو شیوخک؟!
بنابرین اگریکی از مجتهدین (مادرزادی) ومتسلفین عصرما به شما گفت:
امام احمد فرموده است :ازهمان منبعی که ما أخذ نموده ایم شما شما نیز أخذ کنید.
درپاسخ وی بگو : امام احمدنیز فرموده اند :فتوی ندهد مگرکسی که چهارصد هزار حدیث را حفظ داشته باشد.
آیا تو وشیوخ ات این مقدار حدیث را از بَر هستید؟
متأسفانه !
برخی ازمسلمانهادربلاد مختلف  خیال می کنند که آنها مجتهدند .درواقع آنها نادان ومتکبرند.

آری! دین خدا وشریعت، مصدر ومنبع تمام امت است اما اجتهادو استنباط مسایل واحکام کار مجتهدین است.
یعزز هذا القول ماروی عن سفیان بن عیینة : ( الحدیث مَضِلَّة إلا للفقهاء )
و گفتارزیبای امام سفیان بن عیینه رح مؤید این است که. (حدیث باعث گمراهی است بجز برای فقهاء)زیرا فقهاء مطلب ومفهوم حدیث را درک می کنند.
ثبوت تقلید شخصی ازعمل صحابه❋
عن سلیمان بن یسارأَنَّ أَبَا أَیُّوبَ الْأَنْصَارِیَّ خَرَجَ حَاجًّا حَتَّى إِذَا کَانَ بِالنَّازِیَةِ مِنْ طَرِیقِ مَکَّةَ أَضَلَّ رَوَاحِلَهُ وَإِنَّهُ قَدِمَ عَلَى عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ یَوْمَ النَّحْرِ فَذَکَرَ ذَلِکَ لَهُ فَقَالَ عُمَرُ اصْنَعْ کَمَا یَصْنَعُ الْمُعْتَمِرُ ثُمَّ قَدْ حَلَلْتَ فَإِذَا أَدْرَکَکَ الْحَجُّ قَابِلًا فَاحْجُجْ وَأَهْدِ مَا اسْتَیْسَرَ مِنْ الْهَدْی مؤطا امام مالک رقم ۷۶۲

حضرت سلیمان بن یسار می فرمایدکه :حضرت ابوایوب انصاری به اراده ی حج بیرون شد.تا اینکه درمسیرمکه به منطقه«نازیه»رسید سواری هایش گم شدند. وقتی که(مراسم حج انجام گرفته بودند) دریوم النحر (دهم ذو الحجه)خدمت حضرت عمررسید، واقعه اش رابرای او تعریف کرد.
حضرت عمر فرمود:شما همان ارکان(طواف وسعی) را  انجام دهیدکه شخص معتمِر(عمره کننده)انجام می دهد اینگونه ازاحرام باز می شوید.
باز سال آینده،هنگامی که زمان حج فرامی رسددوباره حج کن وآن قربانی که برای شما میسرمی باشد ذبح کن.
❋❋❋❋❋❋❋

دراینجا حضرت ابو ایوب انصاری مسئله را ازحضرت عمر جویا شده  وبه علم وفهم فاروق اعظم اعتماد نموده عمل کردند.
«تقلید شخصی »همین است. فافهم وتدبّر❀