رسول رحمت کیست؟

در این روزهای پر اندوه و غم‌ناک، داشتم برای امتحانِ ”متونِ نظم و نثرِ دوره انحطاط“ گزیده اشعار بوصیری را مطالعه می‌کردم، ناگه چشمانم به اشعار زیبای بوصیری افتاد که در وصف پیامبر صلی‌ الله علیه وسلم، می‌سراید و چه زیبا می سراید:

محمّد سیّد الکونین والثقـلیـــ /∗/ ــن والفریقین من عرب ومن عجم هو الحبیب الذی ترجیٰ شفاعته /∗/ لکل هول من الأهوال مقتحم فاق النبیین فی خَلق و فی خُلق /∗/ ولم یدانوه فی علم وفی کرم فمبلغ العلم فیه أنه بشر /∗/ وأنه خیر خلق الله کلهم بشریٰ لنا معشر الإسلام إن لنا /∗/ من العنایه رکنا غیر منهدم

اتفاقات اخیر فرانسه ذهنم را به خود مشغول کرده بود. به فکر فرو رفتم. پیش وجدانم از بی وجدانان زمانم گلایه کردم. آنانی که احمقانه و بی‌باکانه بر منعم و محسن خویش می‌تازند.

محمد...! آره! ... محمد؛ درود و تحیّات خداوند بر روان پاکش باد، محمدی که خدایش او را رسول خدا و خاتم پیامبران نامید. محمدی که خداوند او را رئوف و رحیم خواند. محمدی که دارای قرب و منزلتی فراتر از جبرئیل - فرشته‌ی مقرّب خدا - پیدا کرد. محمدی که خداوند شرط دوستیش را در گرو اتباع او قرار داد. محمدی که قلب پاکش محل نزول کلام پاک قرار گرفت. محمدی که به انسانیت درس آزادی، برادری و برابری داد. محمدی که به بشریت عقل، فهم، شعور و درک ارزانی داشت. محمدی که نمونه‌ی کامل یک زندگی ایده‌آل را به ما نشان داد و در یک کلام: محمدی که وجودش سراسر رحمتی مر همه‌ی جهانیان بود؛ ﴿وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَهً لِلْعَالَمِیْنَ﴾.

اما چه شد؟ بشریت به کدام سو می‌رود؟ درک و شعور انسانی کجا رفت؟ به یاد اشعار زیبای علامه اقبال لاهوری، شاعر پر آوازه‌ی شرق، افتادم:

ای تهی از ذوق و شوق سوز و درد! /∗/ می‌شناسی عصر ما با ما چه کرد؟ عصــر مـا مـا را ز مـا بیـگانه کـرد /∗/ وز جمـال مصـطـفـیٰ بیـگانه کـرد ســوز او تـا از مـیـان سـینه رفـت /∗/ جـوهــر آییــنه از آییــنه رفــت

به راستی علت این همه اهانت به ساحت مقدس پیامبر رحمت و عطوفت چیست؟ و راه مقابله با سیلاب اهانت چگونه است؟

قطعاً هر مسلمانی، و لو اینکه دارای سطح ایمانی پایینی باشد، نسبت به مقدسات خود احساسات و عواطفی دارد؛ اما بدون شک به کارگیری احساسات برای مقابله با فتنه سودی نمی‌بخشد، و چه بسا بروز احساسات منجر به ظهور فتنه‌ای بزرگتر شود.

به نظر می‌رسد دو امر برای خشکاندن ریشه سیلابِ گندیده اهانت کارگر باشد:

اول؛ استحکام ارتباط با پیامبر بزرگوار اسلام؛ مناسب است ما در برابر سیلاب اهانتی که به راه افتاده، ارتباط‌مان را با پیامبر بزرگوار اسلام بیش از پیش استحکام بخشیم. قطعا از اهانت‌هایی که به آن ساحت مقدس می‌شود، روح رسول الله صلی الله علیه وسلم، آزرده خاطر می‌شود، پس شایسته است که ما با درود و صلوات‌مان روح و روان پاک آن‌حضرت صلى الله علیه وسلم را شادمان کنیم و گلایه و انزجار خود را از کرده‌ی بی خردان زمان‌مان اعلام کنیم. اما شرط نخست این ارتباط این است که ما از تمامی گناهان دست کشیده و با توبه‌ای جانانه از خداوند معافی طلبیم.

دوم؛ شناخت و بررسی ابعاد مختلف زندگی پیامبر و معرفی آن به جهانیان؛ یکی از عوامل اصلی اهانت‌ به ساحت مقدس پیامبر بزرگوار اسلام عدم آشنایی جهانیان با شیوه و منش زندگی پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌باشد. بدون شک آن‌ها بر این باور نیستند که محمد صلی الله علیه وسلم، رحمتی برای همه‌ی جهانیان است. بر ماست که با برگزاری همایش‌ها و جلسات سیره‌ی نبوی ابعاد مختلف زندگی پیامبر صلى الله علیه وسلم را مورد بررسی قرار دهیم و با استفاده از رسانه‌های مختلف امروزی، پیامبر بزرگوار اسلام را به جهانیان معرفی کنیم.

شاکر سربازی